ENTABLADO

Bigla ko na lamang naiisip na nakakapurga rin pala sa sistema ko ang pag-akyat-baba sa entablado. Paano ba naman, mula siguro sa pag-eensayo ng sayaw ay kotang-kota na ang entablado sa akin. Kung minsan pa nga ay inaabot na ako ng gabí para lang igaod ang mga gawain doon. Sige, sabihin na nating nakakapagod, pero kahit papaano ay naging pahinga ko rin sa kapaguran sa ibang aspekto ng aking buhay.

Isa na rin sa buhay ko sa kolehiyo ang entablado. Paano ba naman, sa tuwing may ganap o palihan, makikita ko pa rin siya. Paulit-ulit na lang. Wala na bang bagong lugar maliban sa entablado?

Pero akala ko ang entablado ay iyong pinagpapraktisan lang  namin ng mga pagtatanghal, o 'di kaya naman ay tinutuntungan ng mga ispiker sa tuwing may palihan o mga artista sa konsyerto. Hindi ko rin agad naisip na ang silid-aralan ay nagsisilbi ring entablado sa akin at sa aming nanganganay bilang maging ilaw sa karunungan ng kabataan. Sa entablado ng silid-aralan nabuo ang lahat. Ugnayan sa isa't isa, masaya't malungkot na danas, pagpapakitang-turo at iba pa. Tradisyunal na gawain iyon sa amin hanggang sa hindi namamalayan ay dumating sa puntong aakyat na naman akong muli sa entablado. Hindi para mag-ensayo ng sayaw o pagtatanghal ngunit tatanggap ng isang plakang nagsasabing maaari na akong magturo.

Dumaan ang mga taóng hindi ito nasisilayan. Dumaan ang taóng mami-miss ko rin palang umakyat sa entabladong iyon. Dumaan ang mga taóng kumukuha na ako ng pinakamataas na digri. Hamon ito dahil habang nagtuturo ay nag-aaral pa rin. Ngunit hindi ininda ang oras para rito at dumaan ulit ang ilang taón, nakamit ko na. "Doktorado sa Edukasyong Filipino" ang tangan-tangan ko sa aking larangan. Nakatutuwa mang isipin, sa entabladong ulit iyon ako aakyat upang kunin ang matamis na bunga. Doon ko naramdaman ang halaga ng entablado sa akin. Na dating pinaggagauran lang ng mga gawain, ngayo'y isa ng markadong lugar na kung saan nakuha ko na ang pinakaaasam na gantimpala.

Habambuhay ko itong ituturing bilang kayamanan sa aking sarili. Salamat, entablado. Maraming salamat.

Liwanag

minsan, laging sinasabing

sana may mata akong maisasaksi

sa mundong mayroong liwanag,

ngunit minsan, isa na lamang itong pampalubag.

sa sobrang liwanag, hindi na kaya ng mata.

nakasisilaw, nakakabulag, nakakalula.

iniisip ko kung paano natitiis ng iba ang silaw nito.

gano'n na lamang ba kadali tingnan ang mga ito?

kaibigan, huwag kang panghinaan.

kung sa paningin ay hindi ka nabiyayaan.

pagkat iyo ring nasasaksihan

ang mundong ating ginagalawan.

saludo ako sa iyo, kaibigan.

kahit ang hatinggabi sa iyo'y walang hanggan.

handang ipaglaban ang karapatan,

sa liwanag na hindi makatarungan at pili lamang sa iilan.